કવિતાઓ/ગઝલો

૦૧. લઇને આવ્યો છું – ગની દહવાલા

હું છું ગઝલ-બુલબુલ…. (Red Wiskered Bulbul ~ સિપાહી બુલબુલ – Photo by Vivek Tailor: 27-04-2009)

હૃદયના ભાવ , પાંખે કલ્પનાની લઇને આવ્યો છું ,
સિતારાઓ ! સુણો કથની ધરાની લઇને આવ્યો છું .

હજારો કોડ , ટૂંકી જિંદગાની લઇને આવ્યો છું ,
સમય થોડો અને લાંબી કહાની લઇને આવ્યો છું .

સમયની પીઠ પર બેસી વિહરનારા ભલે રાચે ,
તમન્ના હું સમયને દોરવાની લઇને આવ્યો છું.

તૃષાતુર વાટ ! તારે મારી પાછળ દોડવું પડશે ,
ભર્યાં છે નીર છાલામાં , એ પાની લઇને આવ્યો છું.

જગત-સાગર , જીવન-નૌકા , અને તોફાન ઊર્મિનાં ,
નથી પરવા , હૃદય સરખો સુકાની લઇને આવ્યો છું.

ઊડીને જેમ સાગર-નીર વર્ષા થઇને વરસે છે ,
જીવન ખારું , છતાં દ્રષ્ટિ કળાની લઇને આવ્યો છું.

’ગની’ , ગુજરાત મારો બાગ છે , હું છું ગઝલ-બુલબુલ ,
વિનયથી સજ્જ એવી પ્રેમ-બાની લઇને આવ્યો છું .

- ગની દહીંવાલા૨

૦૨. ગઝલ – ફિલિપ ક્લાર્ક

હોઠ સુધી આવી અટકી જાય છે,

કોઈ દ્વારે આવી ભટકી જાય છે.

આપણા સંબંધના અંધારમાં –

દીપ શ્રદ્ધાના જ ઝબકી જાય છે.

વાત મળવાની સદા કરતાં રહે;

તક મળે ત્યારે જ સરકી જાય છે.

એમના ગુન્હા બધા હું જાણતો;

ફાંસ રૂપે એ જ ખટકી જાય છે.

વૃક્ષ આખું શ્વાસમાં ઝોલે ચઢે,

બેસવાની ડાળ બટકી જાય છે.

- ફિલિપ ક્લાર્ક

૦૩. ગઝલ – વિનોદ રાવલ

થાક ખાવા લગીર ઊભા છે,

ફૂલ પાસે સમીર ઊભા છે.

કોઈ વરસવા અધીર ઊભા તો,

કોઈ ખૂલ્લા શરીર ઊભા છે.

પૂર ઘટવાની રાહ જોતાં ત્યાં,

કોઈ તો સામે તીર ઊભા છે.

બ્હાર જેવા જ કોઈ મોટેરા,

આપણામાં ફકીર ઊભા છે.

એ સ્વયં મૃગ સમાન તરફડતાં,

જે ચલાવીને તીર ઊભા છે.

- વિનોદ રાવલ

૦૪. ગઝલ – હનીફ સાહિલ

મારા સર્વે ગુમાનથી આગળ,

તીર કોઈ નિશાનથી આગળ.

ત્યાં હતું શહેર એક વસાવેલું,

મારા ઉજ્જડ મકાનથી આગળ.

થાય છે એવી તીવ્ર ઇચ્છા કે,

જઈને રહીએ જહાનથી આગળ.

હોય પંખી ભલે ને પીંજરમાં,

પણ છે દૃષ્ટિ ઉડાનથી આગળ.

શક્ય છે હો જમીન જેવું કંઈક,

દૂર આ આસમાનથી આગળ.

સાથ આપે તને તો લઈ ચાલું,

આ ધરા આસમાનથી આગળ.

દિલ ને દુનિયાની હકીકતથી હનીફ,

છે ગઝલ દાસ્તાનથી આગળ.

- હનીફ સાહિલ

૦૫. આ જીંદગી જ છે કે છે ડાયરીના પાના! – ડૉ. મનોજ જોષી ‘મન’

કવિ શ્રી મનોજ જોષીને એમના જન્મદિવસ પર ખૂબ ખૂબ શુભેચ્છાઓ..!! આજે માણીએ એમની કલમે લખાયેલું, અમારું ખૂબ જ ગમતું ગીત..! કાજલ ઓઝા લિખિત – અને વિરલ રાચ્છ દિગદર્શિત નાટક – સિલ્વર જ્યુબિલીનું આ title song.. જો કે ગીત એવું મઝાનું છે કે તમે નાટક નહીં જોયું હોય તો પણ માણવાની એટલી જ મઝા આવશે..

ઉથલાવવાની રાતો; દિવસોને વાંચવાના,

ફાટેલ ક્ષણ લઇને; યુગોને સાંધવાના!

આ જીંદગી જ છે કે છે ડાયરીના પાના!

સાચું બિછાનું અહીંયા કોને નસીબ થાતું?

ઇચ્છાઓ પાથરીને સપનાઓ ઓઢવાના…

આ જીંદગી જ…

જે આપણે ચહ્યું’તું એ આ કશું તો નહોતું,

જે આપણે ચહ્યું’તું એ ક્યાં જઇને ગોતું

ખોટી પડી હકીકત સાચા પડ્યા બહાના…

આ જીંદગી જ….

શું આપણી ભીતરથી ધ્રુસકે ને ધ્રુસકે રોતું?

શું આપણી ભીતરથી ઉખડ્યું છે મૂળસોતું!

મુળિયા વગરના સંબંધ કાયમ ઉછેરવાના…

આ જીંદગી જ….

નજદીક સાવ તો પણ અંતર વચાળે અંતર

નજદીક સાવ તો પણ રસ્તા રહ્યા સમાંતર

રસ્તાઓ જ્યાં અલગ ત્યાં પગલા શું જોડવાના?…

આ જીંદગી જ….

ખુદને અને પરસ્પર મળતા’તા બેઉ નોખું

સહવાસ લાગે ઝળહળ બળતા’તા બેઉ નોખું.

પોતે સળગતા હો એ બીજું શું ઠારવાના?…

આ જીંદગી જ….

સરખા હતા એ દ્રશ્યો જોતા’તા બેઉ નોખું

વાતાવરણ તો એક જ, શ્વસતા’તા બેઉ નોખું,

અંદરથી સાવ નોખા, બહારે શું તાગવાના?…

આ જીંદગી જ….

રાતો ભરે છે હીબકા દિવસો રડે છે છાના,

હસતી ક્ષણોના ખાલી ફોટા જ પડવાના!

આ જીંદગી જ છે કે છે ડાયરીના પાના!

- ડૉ. મનોજ જોષી ‘મન’